Çok saf,her şeye inanan,bir o kadar da değerli bir müdürle çalışıyordum.O kadar iyi niyetliydi ki kim ne derse inanırdı.Bazı arkadaşlarda bu saflıktan yararlanırlardı.İyi insan olmak iyi yönetici anlamına gelmezdi.
Okulda tek kocakarı olan öğretmen bizlerdik.O yüzden arkadaşlar bize fazlaca sataşırlardı.
Bir gün müdürden izin almam gerekiyordu.Hanım ve büyük oğlumla buluştuk.Müdürle bahçede karşılaştık.
-Müdürüm sizden izin almaya geldik.EVLENECEGİZ de dedim.
Adamın suratı değişti,karadı,bozardı.İyice şaşırdı.Bir bana baktı,bir eşime baktı.Bir adım geriye gidip oğlana baktı...Daha geçenlerde tanıştırmıştım oğlumu.
Müdür odasına giderken birkaç adım daha attık...
Çok mutluyum.Eşimde çok sevinçliyiz.Ancak nasip oldu deyince..
Durdu bizi bir daha süzdü kafası iyice karıştı.Bir şey de diyemiyordu.Kafasında ne düşünceler geçiyordu bilmiyorum..Çok şaşkın bir o kadar da ilginç görünüyordu....
Dayanamadım.Espiriyi anlayamamıştı.
-Hocam EV ALIYORUZ.Onun için izin alıp tapuya gideceğiz.
Adamın yüzünde güller açtı,rengi yerine gelmişti.
-Ben de sandım ki......
Hep beraber bastık kahkahayı.
EVLENECEGİZ, EV ALACAĞIZ.......
0 yorum:
Yorum Gönder