İzmirden manisaya her gün gidiş dönüş yapıyorum..günlük masrafım yol parası,yeme içme gibi bu günün parasıyla elli lira diyelim...
Ailem acil bir durum için apar topar memlekete gitmişti..Biz ilk defa yalnız kalmıştık...Yemek yapmasını da bilmediğimizden her gün yumurta yiyorduk..Sonunda alerji olduk...
Cuma günü üzerimizdeki para tükendi. Hemen dayıma gittim.Bir günlük para olan elli lira istedim.Ertesi iki gün tatildi ve ailem geri dönüş yapacaktı...
Dayım..Otur bakayım yeğenim.Sana bir hikaye anlatayım..Ben sabırsızlanıyorum..Bir an önce parayı olayım okul yola çıkayım...Dayım devam etti...
Köyde paraya sıkıştım...Mehmet emmiye(amca,dayı) gittim.Bir miktar para istedim...O da oğlum içirideki halının altında para var.Git ihtiyacın kadar al dedi.Gittim halının altından parayı aldım..İhtiyacımı giderdim...Bir kaç zaman sonra yine paraya ihtiyacım oldu...Yine Mehmet emmiye gittim.
-Oğlum paranın yerini biliyorsun git al dedi..
Gittim ancak halının altında para yoktu.
-Emmi halının altında para yok ki
Emmimin cevabı ilginçti
-Yerine koydun mu ki para olsun.....
Dayım bu hikayeyi anlattı ve tabi ki para da vermedi...Ben çok kızmıştım...Bakkaldan elli lira aldım ve okula gittim...Dayıma çok kırılmıştım...Aylarca aramız soğuk kalmıştı...
Ama adamada hak veriyordum..Biz hep para istemiş ve o da elinden geldiğince vermişti...
İş hayatına atılınca..anladık aldığın parayı yerine koymazsan bir daha ihtiyacın olduğunda bulamazsın..
Yani borcunuza sadık olun..Aldığınızı verin..Sözünüzde durun...Yapamayacağınız sözü vermeyin...
0 yorum:
Yorum Gönder